ย้อนไปประมาณร้อยห้าสิบปีที่แล้ว คุณทวดของคุณไพบูลย์ ซึ่งเดินทางมาจากเมืองจีนได้มาจับจองอาณาเขตในจังหวัดระยองเพื่อทำเป็นที่อยู่อาศัยเป็นพื้นที่ประมาณ 200 ไร่ ในการดำรงชีพท่านก็ได้เริ่มแนวคิดที่จะทำการเกษตรเพราะเห็นว่าเป็นพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ ดินดี มีน้ำเพียงพอโดยเริ่มแรกจะปลูกผักสวนครัวเอาไว้รับประทานเอง หากผักที่ปลูกมีเหลือก็จะนำไปแจกจ่ายเพื่อนบ้านหรือนำไปแลกเปลี่ยนอาหารชนิดอื่น เพราะสมัยนั้นในชนบทการซื้อขายโดยใช้เงินยังไม่มี คงมีแต่การแลกเปลี่ยนสินค้ากัน เช่น เราเอาผักไปแลกบ้านที่เขาเลี้ยงปลา และในสมัยนั้นเอง นอกจากผักซึ่งเป็นพืชล้มลุกแล้วคุณทวดยังเริ่มปลูกต้นมังคุดต้นแรก เมื่อเห็นว่ามังคุดเป็นผลไม้ที่รับประทานอร่อยจึงเริ่มปลูกเยอะขึ้นรวมเป็น 12 ต้น โดยมีแนวคิดว่าปลูกเอาไว้ให้ลูกหลานรับประทานและเอาไว้แลกเปลี่ยนอาหาร (ในปัจจุบันเปรียบได้ว่าปลูกเป็นเชิงธุรกิจ)

 อาจมีคำถามว่าหากต้องการทำเป็นเชิงธุรกิจทำไมไม่ปลูกให้หลายๆต้น คำตอบก็คือสมัยก่อนไม่มีเครื่องทุ่นแรงที่ช่วยในการเกษตรเหมือนปัจจุบัน เช่นการรดน้ำต้นไม้ซึ่งปัจจุบันสามารถรดน้ำต้นไม้ด้วยสปริงเกอร์ แต่ในสมัยนั้นต้องใช้แรงงานคนหาบน้ำเพื่อไปรดน้ำต้นไม้ หากปลูกมังคุดหลายต้นจะรดน้ำไม่ไหว

นี่เองจึงเป็นจุดเริ่มต้นในการสร้างรากฐานของครอบครัว “อรัญนารถ” ซึ่งมีรากเหง้ามาจากเกษตรกรที่เริ่มต้นทำการเกษตรเพื่อเลี้ยงดูตนเองและครอบครัว ในแบบวิถีชีวิตที่เรียบง่าย พึ่งพาตัวเองเป็นหลัก โดยยึดถือความเป็นไทยและศาสนาพุทธเป็นหลักในการดำรงชีวิต ถึงแม้คุณทวดจะเป็นคนจีนแต่ก็สามารถมีชีวิต มีอาชีพ อยู่ได้ในประเทศไทย หลักฐานที่บ่งบอกถึงความเป็นมาของบรรพบุรุษ ก็มีเพียงแต่คำบอกเล่า และต้นมังคุดร้อยปีที่ยืนต้นมาถึงปัจจุบัน